Մի օր ես գնացել էի մայրիկի և հայրիկի հետ բնության գիրկը: Ճանապարհին ես շատ գեղեցիկ տեսարաններ հանդիպեցի, բայց ամենահետաքրքիրը մի վտակ էր, որը անընդատ գնում էր ինչ որ տեղ է չէր վերջանում: Ես տեսա անտառ, որում շատ սիրուն թռչուններ կային: Նրանք շատ գեղեցիկ երգում էին և ես որոշեցի այդ տեղի անունը դնել Թոռնիկ և պապիկ, քանի որ վտակը անընդատ թարմանում էր, իսկ ծառերը ամեն տարի ավելի էին մեծանում տարիքով: Ես տեսա մեծ ժայռ, որը շատ հանգիստ էր և վեհ։ Իմ Հայաստանում բնության ամեն մի հատված շատ տպավորիչ է և գեղեցիկ։