Ճամփորդություն դեպի Մարտիրոս Սարյանի տուն-թանգարան

Այսօր, Հուվարի 18, մենք ունցել ենք շատ հետաքրքիր ճամփորդություն դեպի Մարտիրոս Սարյանի տուն-թանգարան։ Այնտեղ մենք տեսել ենք Մարտիրոս Սարյանի կտավները ։ Կտավներից ամենից տպավորիչը ինձ համար << Հայաստան >> էր, որը շատ շատ մեծ և գունավառ է, ինչպես մեր հայրենիքը։ Մարտիրոս Սարյանը այդ տանը ապրել է մինչև իր կյանքի վերջ և այնտեղ պահպանվել են իր շորերը և բոլոր անձնական իրերը։

Մարտիրոս Սարյան

Մարտիրոս Սարյանը (1880-1972 թթ.) ծնվել է Նոր Նախիջևանում: 1895թ. Սարյանը ավարտել է Ղրիմի հանրակրթական ուսումնարանը, 1897-1904թթ. սովորել է Մոսկվայի գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարանի գեղանկարչություն բաժնում: Առաջին անգամ Երևանում, Աշտարակում, Վաղարշապատում եղել է 1901թ., իսկ 1902թ.` Անիում: Ճամփորդության ընթացքում ուսումնասիրել է հայոց պատմությունը, մշակույթը, որը վճռական ազդեցություն է ունեցել նրա աշխարհայացքի և ստեղծագործական ներաշխարհի ձևավորման վրա: 

նրա ստեղծագործական կյանքը կարելի է բաժանել երկու փուլի: Առաջինն այն փուլն էր, երբ նա իր յուրօրինակ կտավներով նոր արահետ բացեց հայ գեղանկարչության պատմության մեջ: Ստեղծագործական կյանքի երկրորդ շրջանի թեմատիկան առավելապես աչքի էր ընկնում հստակ պատկերներով/ օրինակ՝ «Կ. Պոլիս: Փողոց: Կեսօր», «Փյունիկյան արմավենի» կտավները։ Մեծ եղեռնի ողբերգական օրերին նա անդամագրվեց հայերին օգնող մոսկովյան կոմիտեին և, Հովհ. Թումանյանի, Գ. Հովսեփյանի հետ միասին, ջանքեր գործադրեց Արևելյան Հայաստանում ապաստանած փախստականներին գործուն ;

1928թ. Փարիզում բացվել է Սարյանի անհատական ցուցահանդեսը: 1923թ. սկսած ստեղծել է հայրենասիրական ոգով արտահայտված դիմանկարներ, բնանկարներ` «Հայաստան», «Լեռներ: Հայաստան», «Եղիշե Չարենց», «Թ. Թորամանյան», «Ս. Մալխասյան»: «Իմ հայրենիքը» նկարաշարի համար 1961թ. Սարյանն արժանացել է Լենինյան մրցանակի: 

Մարտիրոս Սարյանի հուշարձանի բացումը տեղի է ունեցել 1986թ. մայիսի 19-ին, իր իսկ անունը կրող փողոցի հարևանությամբ գտնվող զբոսայգում:

Իմ շաբաթը

Այս շաբաթը ինձ մոտ անցել է շատ հետքրքիր, քանի որ մենք գնացել ենք սահադաշտ, որտեղ մենք փորձել ենք սովորել սահել։ Նաև այս երկուշաբթի ինձ համար շատ ուրախալի էր, քանի որ իմ ծննդյան օրն էր։ Այդ օրը ես ստացա շատ բարեմաղթանքներ և նվերներ։

Опыты 1.11 2023

Дощечку, газету

Положи на стол дощечку в 5–6 мм толщины, примерно 20 см ширины и 60 см длины. Уравновесь ее на краю стола так, чтобы при малейшем нажиме она наклонялась или падала.

Теперь поверх установленной в таком положении дощечки расстели газетный лист большого формата. Если ты с силой ударишь кулаком по выступающему концу дощечки, к великому своему изумлению, ты увидишь, что дощечка удержалась на месте, точно приколоченная гвоздями! Ее удержало давление воздуха на всю поверхность газетного листа.

հայերեն

տախտակ, թերթ

Սեղանին 5-6 մմ հաստությամբ, մոտ 20 սմ լայնությամբ և 60 սմ երկարությամբ տախտակ դնել։ Հավասարակշռեք այն սեղանի եզրին, որպեսզի ամենափոքր ճնշման դեպքում այն ​​թեքվի կամ ընկնի:

Այժմ, այս դիրքում տեղադրված տախտակի վերևում, լայնաֆորմատ թերթի թերթիկ է փռված։ Եթե ​​բռունցքով ուժգին խփեք տախտակի ցցված ծայրին, ի մեծ զարմանք, կտեսնեք, որ տախտակը պահված է, կարծես մեխված լինի։ Այն պահվում էր թերթի թերթի ամբողջ մակերեսի վրա օդային ճնշման միջոցով:

Ազգային տարազի մասին նյութ

Հայկական տարազի մեջ գերակշռում են Երկրի չորս տարրերի` հողի, ջրի, օդի և կրակի գույները, որոնք 14-րդ դարի հայ փիլիսոփա։ Գրիքոր Թաթեմացու վկայությամբ,արտահայտում են հողի սևությունը, ջրի սպիտակությունը, օդի կարմիրը և հրո դեղինը։ Ծիրանին խորհրդանշում է խոհեմություն և ողջախոհություն, կարմիրը՝ արիություն և մարտիրոսություն, կապույտը՝ երկնավոր արդարություն, սպիտակը՝ մաքրություն։

Տարազների կատարմանե ինչ-որ մի եղինակների մասը մինչև մեր օրն է պահպանվել և կիրառական արվեստում շատ ակտիվ օգտագործվում է, բայց կան տեխնիկաներ, որոնք մենք կորցրել ենք։ Հայաստանի յուրաքանչյուր գավառ առանձնանում է իր տարազով։ Հայկական ասեղնագործության հայտնի կենտրոնները՝ Վան-Վասպուրականը, Կարինը, Շիրակը, Սյունիք-Արցախը, Կիլիկիան, առանձնանում են զարդաձևերի, գունային համադրության և ամբողջ հորինվածքի ռիթմիկ ու ոճական նկարագրով։ Օրինակ՝ Բարձր Հայքի կենտրոն Կարինում կանանց հագուստի համալիրում գործածական էին վերնազգեստի 4 տեսակ, որոնք ունեին միևնույն ձևվածքը, սակայն տարբերվում էին կտորի տեսակով և զարդաձևերով։ Մահուդից կարվածքը կոչվում էր ջուպպա, թավշիցը՝ խրխա, մետաքսիցը՝ ղատիֆա, բրդյա գծավոր կտորիցը՝ փութալի։

Գործվածքների վրա ասեղնակարով ստեղծված բանվածքները և ինքնատիպ զարդանկարները սերտորեն առնչվում են հայկական արվեստի մյուս բնագավառների՝ քանդակագործության, մանրանկարչության, գորգագործության, ոսկերչության հետ[1]։Հայկական տարազները շատ հին ավանդույթներ են։


Իմ երազանքի նվերը

Ամանորին մենք բոլորս Ձմեռ Պապիկից սպասում ենք մեր նվերները: Բայց բոլորիս չի, որ Ձմեռ Պապը բերում է մեր ամենաուզած նվերը: Իմ հետ այս տարի դա եղել է, Ձմեռ Պապը ինձ չի բերել կատու: Բայց խոստացել է, որ կատուն ինձ կհանդիպի մի օր:Սակայն ես այդքանէլ չեմ հավատում, որ ինձ կհանդիպի կատուն:
Իմ երազանքի նվերը նաև playstation 4-ն էր, ինչը ես ստացա և շատ ուրախ եմ դրա համար: Հիմա ես հայրիկիս հետ կարող եմ խաղալ ոչ միայն բակում, այլ նաև օնլայն հարթակում, խաղալ fifa 22, fifa 23:
Ես նաև խնդրել եմ Ձմեռ Պապիկին Խաղաղություն և առողջություն, հուսամ, նա դա կկատարի: