Իմ բախտը մի օր բերեց և ես կարողացա լսել թե ոտքերը ինչպես էին գանգատվում։ Մի օր շատ հետաքրքիր ու հագեցած օր էի ունեցել ընտանիքիս հետ ծովի ափին։ Անչափ ուրախ էի օրվա վերջ , բայց շատ հոգնած։ Երբ պատմեցի քնելու լսեցի ձայներ։

«Չենք սիրում, երբ մտնում ենք ջրի մեջ ու թռչվում, երբ պատահական բարձրանում ենք կորալների վրա ու ծակծվում ենք , հետո ավազի վրա քայլելուց էլ այրվում ենք։ Մենք, որ քարերի վրա քայլում ենք ցավում ենք։ Մենք, որ երկար շատ քայլում ենք, լինում ենք տարբեր տեղեր, մենք ցավում ենք։ Դրա համար ավելի լավ կլինի, որ մենք փախչենք։»

Ու այդ պահին ես արթնացա և հասկացա որ այս ամենը ուղղակի երազ էր

Մենք սկզբում գնացինք Կարմրավոր եկեղեցին:

Եկեղեցու բակում մենք հաց կերանք և մտանք եկեղեցի: եկեղեցիում մենք տեսանք, որ վարագույրը փակված էր, որովհետև եկեղեցականների և հավատացյալների մոտ քառասունինը օր ծեսն էր:

Հետո մենք գնացինք Քասախ գետի մոտ, որտեղ մենք հանգստացանք,կրկին սնվեցինք:

Այնուհետև մենք գնացինք շոկոլադի գործարան:

Գործարանում մեզ կոնֆետներ հյուրասիրեցին : Նաև մենք տեսանք ինչպես են պատրաստում շոկոլադը: Անչափ հետաքրքիր էր:

Դրանից հետո մենք գնացինք Սուրբ Սարգիս եկեղեցի: Այնտեղ մենք նույնպես տեսանք, որ վարագույրները փակված էին: Նույն ծեսի պատճառով: Դրանից հետո մենք գնացինք մեր դպրոց: